یاس نو

با شروع قرن بیست و یکم در کنار جهانی شدن اقتصاد و اطلاعات، اکنون ناامنی جهانی تمام ابعاد زندگی انسانی را دربر گرفته است. یکی از عوامل اصلی همه این نابسامانی ها عطش سیری ناپذیر امپریالیسم برای استثمار سایر ملل است. تشخیص دقیق اینکه کدام سیاست اعمال شده یا مورد نظر "امپریالیستی" می باشد مشکل است. امروزه امپریالیسم همانند گذشته سعی دارد در پس نقاب ناجی به استثمار ملل بپردازد.

در ادامه بحث طبق اصول ژئوپلیتیک هاووس هوفر "اهداف نظامی دولت نیاز به سیاست اقتصادی خودکفا دارد" و همانطور که آمار و ارقام نشان می دهد اقتصاد آمریکا یکی از بدهکارترین های دنیا و به تعبیری در حال فروپاشی است و این فروپاشی به ازبین رفتن هژمونی آمریکا منجر خواهد شد.

کمی جلوتر و پس از اینکه سیاست دو ستونی آمریکا در منطقه خلیج فارس، با پیروزی انقلاب اسلامی برهم خورد سردمداران این رژیم تصمیم به ابلاغ سیاستی گرفتند که با تضعیف ملت و دولت حکومت های این منطقه از تکرار انقلابی دیگر جلوگیری کند این سیاست "توازن ضعف" نام دارد. اما مشکل اصلی این سیاست این است که به اشتراکات دینی و مذهبی مردم منطقه توجهی نشده است. چیزی که ما امروز در عراق، سوریه، لبنان، فلسطین و یمن می بینیم ابراز وجود همین احساسات مشترک است که به وسیله یک محرک خارجی، ایران به حالت پویا درآمده است. این پیروزی های راهبردی جمهوری اسلامی در منطقه آمریکا را به نحوی گیج و گنگ کرد که استراتژی نظامی مطروحه خودش را نیز زیر سوال می برد. طبق استراتژی آمریکا در حمله به افغانستان و عراق در زمان بوش "گروه های تروریستی باید نابود شوند، با آنها نمی توان سازش نمود یا از طریق "سد نفوذ" استفاده کرد". اما چیزی که امروزه قابل مشاهده است سیاستی کاملا مخالف این استراتژی است.

هر چند هم که ما نظریه هایی از قبیل گفتگوی تمدن ها را مطرح کنیم، هستند دول با خوی و خصلت امپریالیستی که نظریه "برخورد تمدن ها" را مطرح کند حتی اگر از تبعات آن مطلع باشد.

اما برای ادامه این سیاست توسط جمهوری اسلامی، نباید سیاست خارجی در سیاست داخلی محور قرار داده شود چرا که این آشکارترین نقض استقلال کشور است. درهمین راستا و در جامعه مصرف زده امروزب شرکت های خارجی یا به تعبیری شرکت های در اختیار امپریالیسم در ایام گذشته بهتر از شرکت های داخلی توانست از منابع و منافع ملی ما استفاده ببرند. شاید زمانی پیش آمده که قراردادی مبنی بر واردات الاغ بسته ایم و زمانی پیش آمده که به دلیل اتخاذ یک سیاست، روزانه بالغ بر 100 میلیون دلار ضررکرده ایم اما هرچه بوده تا همین حد کفایت می کند. تقاضای بنده از دولت محترم این است تا در راستای مردمی سازی اقتصاد کشور به شرکت های دانش بنیان و اقتصاد محور اهتمام ویژه ای بورزد.