یاس نو

با حضور ترامپ در کاخ سفید، شاهد تشکیل و برنامه ریزی دولتی مینیاتوری با خوی و خصلت نژادپرستی هستیم که هرچه تلاش بر بزک چهره خود می کند اما تاثیری ندارد. سرمایه داری که نه با سرمایه ی طبقه ی حاکم، بلکه با سرمایه اکثریت جامعه ی آمریکایی، طبقه ی پرولتاریا؛ ابزار کنترل جامعه را از دست طبقه ی بورژوازی خارج کرده و با اعمال سیستم دولتی به سرکوب این طبقه و طبقه ی پرولتاریا پرداخته و از نژادپرست و نژادپرستی حمایت می کند. نتیجه این نوع سیاست در مدیریت کلان ایالات متحده را می توان مرگ مغزی جامعه آمریکایی دانست. این روند به نوعی سرکوب استعدادهای گروه ها و دسته های مردمی است که قیام 1 + 99 درصدی را درپی دارد. ترامپ در نظم کنونی نظام بین الملل یک یاغی تازه کار بیش نیست. اگر در مقابل زیاده خواهی یک یاغی کوتاه آمدی وی آزمند و طماع خواهد شد.

باید پذیرفت که در نظام بین الملل امروزی، صلح و نوع دوستی یک واقعیت لایتغیر است ولی چون نظام بین المللی اعتبار اجرایی اش را مدیون متعهدبودن دولت هاست پس نزاع بین دولی می تواند این نیک روزی را تیره و تار کند.

با طرح ریزی یک ایده تئوریک از آسیب شناسی دولت های برهم زننده صلح بین الملل می توان به این مهم دست یافت که:

1. اولا هر دولت محدود جزء کوچکی از جهان نامحدود است.

2. دوما دولت ها و ملت ها فرهنگ و آیین خاص خود را دارند که سرانجام با هر نوع تنوع فرهنگی باید به رعایت حقوق بنیادین بشر پایبند باشند.

3. سوما می توان در قرن 21 وعده ی نابودی دولت هایی را داد که نه تنها خوی امپریالیستی خود را کنار نگذاشته اند بلکه این خصلت خویش را از حالت خاموش و پایا به حالت فعال و پویا درآورده اند.

و من الله توفیق