تمدن سازیِ بینش عالیتر از بینش سازیِ تمدن است.
چرا که در اولی عقاید ونظرات تخصصی تمدن را به وجود می آورند و برایش برنامه ریزی می کنند اما در دومی این تمدن است که عقاید ونظرات را به وجودآورده واین تمدن است که برای عقاید برنامه ریزی می کند.
جامعه نهادیست که هنجارها ناهنجارها آن را تشکیل می دهد. این هنجارها وناهنجارها زاییده ی موجودی اجتماعی به نام بشر است. پس جامعه ارتباط مستقیم تنگاتنگی با انسان دارد. این رابطه دوطرفه است.
پس باید در این جامعه کوشید. برای پویایی جامعه باید افراد فعالیت و تکاپو داشته باشند واین فعالیت و تکاپو ازخود جامعه سرچشمه می گیرد.
یکی از حوادث مهم اخیر اعلام رسمی پیوند اسرائیل و عربستان بود که نشان از گذر از دوران نفاق به کفر علنی است.
عربستان سعودی ورژیم صهیونیستی هرچند دشمن هم به نظر می رسند وحتی برخی از اعلامیه های ضداسرائیل، به امضای عربستان سعودی به چاپ رسیده اند اما این دو حکومت یک نقطه اشتراک دارند وآن، دشمنی با جمهوری اسلامی ایران است. این دشمنی اتحاد منفعت طلبانه آنها را رونق بخشیده است به طوری که اخیرا به برقراری ارتباط علنی میان این 2 کشور علیه
ایران اذعان شد.
انسان از دیدگاه قرآن وسنت، باید مسیرکمال را که ایمان واخلاص وعمل صالح لازمه ی آن است بپیماید. برای پیمودن مسیرکمال برنامه ای جامع وابزاری نیاز است. قرآن وسیره ائمه را می توان به عنوان برنامه ی جامع هدایت بشر به سوی کمال حساب آورد. اما قبل از معرفی ابزار مسیرکمال مثال می آورم تاشاید فهم اصل مسئله را آسان تر سازد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی
به نقل از پایگاه خبری اورامی، محمد برم دانشجوی علوم سیاسی اظهار کرد: قضیه سلب تابعیت آیت الله عیسی قاسم و این نوع رفتار ناشایست با یک روحانی عالم دینی قلب ما را به درد انداخت که امیدوارم خداوند متعال کمک حال مظلومان باشد چه در فلسطین چه در یمن چه در سوریه و چه در بحرین.
وی افزود: ملت بحرین و تمام مردمان مسلمان فرزندان مملکت اسلام ناب محمدی اند، نه اسلام آمریکایی نه اسلام تکفیری؛ توصیه ما به رژیم بحرین تغییر در سیاستش است که این تغییر براساس میل و هوس شخصی نیست. این تغییر را خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است.
مرگ سیاسی هنگامی اتفاق می افتد که به تدریج قدرت واقتدار سیاسی عمومی رخت ببندد و به مالکیت خصوصی تبدیل شود به عبارت دیگر سیاست عمومی ذاتاً خصوصی شده باشد.
برخلاف تصور رایج درعامه سیاسیون پس از جنگ جهانی دوم و با رشد نظامی گری و تشکیل مجتمع های نظامی _ صنعتی سیاست عمومی کمی محدود شد و این یعنی سرآغاز دخالت نظامیان در سیاست. البته این اتفاق فجیع تنها شامل کشورهای دارای مجتمع های نظامی _ صنعتی مانند آمریکا نبود و به بسیاری از کشورهای دیگر در قاره های مختلف نیز سرایت کرد.
این مسئله یعنی نفوذ نظامیان درسیاست سبب مسکوت ومتروک شدن ودرنهایت شکست حاکمیت می شود و مطمئنا هیچ حکمرانی خواستار این نیست.
تربیت فرزند آن هم تربیتی برپایه اصول دینی کار آسانی نیست. این کار وقت وحوصله بسیار مربیان را می طلبد.
برای بیان عرایضم از مثال هایی استفاده می کنم.
تمام دانه هایی که درزمین کاشته می شوند ثمره نمی دهند چراکه حتما درقسمتی از کارباغبانی کوتاهی شده است. والدین نیز به مثابه باغبانی هستند که وظیفه خطیر رشد وتربیت را برعهده دارند.
حال باهمه انتقادات موجود به تشکیل فراکسیون های متعدد احتمال تشکیل فراکسیونی به نام "امید" وجوددارد. انتظار می رود تشکیل این فراکسیون با کسب آرای برخی نمایندگان مستقل، حامی دولت و اصلاح طلب صورت بگیرد وباتوجه به معادلات سیاسی می توان عارف را رییس آن دانست. شاید این فراکسیون به ضرر دولت و وکیل الدوله ها باشد چراکه اصلی وجوددارد که می گوید مخالفان داخلی هردولتی مظهر دولت احتمالی آینده کشور است.
